Uit het leven van de vergeten auto.
Uit het leven van de vergeten auto.
Het is een paar dagen voor kerst en onder een dikke laag stof sta ik in een donkere garage, mijn baasje heeft mij hier neer gezet voor een tijdje. Dagen werden weken. Weken werden maanden en maanden werden jaren. Soms komt hij langs, pakt wat spullen die ik niet ken en gaat weer weg. Maanden geleden heeft hij per ongeluk zelfs een deukje in mijn rechter achterportier gemaakt. Aan zijn reactie te horen vond hij dat nog erger dan dat ik het vond… Ik kom toch nooit meer buiten en niemand kan mij zien, dus een deukje meer of minder maakt dan toch ook niet meer uit.
Heel soms gaat het baasje in mij zitten aait over de bekleding van de stoel naast hem een klopt vol weemoed op het dashboard. Ik ben zijn eerste auto weet je… hij is mij helemaal in Duitsland op komen halen. We hebben kilometers lang de meest geweldige avonturen beleefd.
Op vakantie naar Monaco, waar ik dankzij mijn uiterlijk verbazingwekkend veel aandacht kreeg.
Voor het eerst naar de bios met zijn nichtje .
Tripjes naar Duitsland en Belgie.
Maar mijn onderstel is moe, ik ben een beetje versleten en rij niet op gas zoals mijn zusjes , daarom sta ik hier.
Gelukkig is het bijna kerst met kerst is het altijd gezellig in de flat boven mij. Er komen kinderen kleinkinderen en sinds kort zelfs achterkleinkinderen gezellig eten met mijn boven buurvrouw. Die zelfde bovenbuurvrouw let ook een beetje op mij, of niemand me wil stelen ofzo.
Dit jaar gaat het toch anders dan anders mijn baasje komt bijna elke dag langs en haalt alle spullen op die om mij heen staan. Nu gebeurd dat opzich wel vaker maar dit keer komt hij het een paar dagen later niet allemaal weer terug brengen… Langzaam maar zeker kan ik de muren om mij heen weer zien , mijn kofferbak gaat ook leeg .. ik word heen en weer geduwd , mijn tankdop gaat open en de inhoud uit een fles wordt in de tank gespoten.. Mijn baasje komt aanlopen met een gele vierkante doos, wanneer hij dichterbij is zie ik dat het een accu is, ik weet niet zo goed wat er allemaal gaat gebeuren, maar leuk is het wel!!
De accu gaat onder de moterkap, van enthousiasme gaat de interieurverlichting branden, het oliepeil wordt nagekeken en ik voel een sleutel in mijn contact … maar dat is niet de goede sleutel. dat is de sleutel van mijn Evil Twin. Mijn baasje mompeld iets onverstaanbaars en loopt terug naar mijn andere zusje het Hondenhok , ergens ben ik erg teleurgesteld… ik weet niet wat er zou gaan gebeuren als hij wel de juiste sleutel had, maar ik had graag nog een avontuur beleefd.
Enkele momenten later stapt mijn baasje weer in en ik voel een sleutel, mijn startonderbreker weet nu al dat het de juiste is. Mijn baasje haald eens diep adem rommelt nog wat met de pook en draaid de sleutel heel kort om… zo kort dat ik niet aan kan slaan. Althans dat dacht hij… het was de bedoeling om de weg gezakte olie rustig rond te pompen voordat ik zou aanslaan, maar ik was zo ongeduldig dat ik direct aansloeg.
Waar gaan we heen? Wat gaan we doen? We rijden achteruit de garage uit, we stoppen eigenlijk direct, ik schrik en val spontaan uit … mijn baasje stapt uit en doet de garage deur dicht althans dat dacht ik. Een bezem veegt de vloer schoon waar ik stond. Even later rijden we weer terug naar binnen… wat valt dat tegen zeg, ik dacht echt echt dat we weg zouden gaan… ik mopper nog flink, maar dan hoor ik de visitie van de buurvrouw. Wat is dat achterkleinkind toch groot geworden…
Ik geniet die avond maar later die nacht denk ik toch aan wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen dagen…
Dagen gaan voorbij, het zijn er maar 2 dit keer. En daar is mijn baasje weer stapt direct in rijdt mij de straat op en keert me om, we gaan achteruit de oprit weer op nu sta ik tegenover mijn zusje het Hondenhok. Mijn baasje is in haar gaan zitten en pakt zijn telefoon. Kijkt op de klok en begint te mopperen.. en enkele momenten later rijdt er een Mitsubishi de straat in met een hele vreemde aanhangen, Ik heb nog nooit zoiets gezien, de Renault die naast mij staat zegt vol herkenning : “Dat is een autoambulance, daar moet je op staan als je zelf niet meer kan rijden.”
Waarop ik zeg , "nou dan is die dus niet voor mij!"
Maar als ik dat zeg denk ik aan de gladde banden waar ik op sta en het ontbreken van een verzekeringskaart in het dashboardkastje, ik kan wel rijden… maar ik mag het natuurlijk eigenlijk niet.
Die rare Rus van de auto met aanhanger wilde een lier gebruiken, mijn baasje greep gelukkig in: ‘Ze kan prima zelf rijden hoor,’ riep hij geirriteerd.
Enkele momenten later sta ik op de aanhanger. Het is vandaag wel flink mistig. Ze roepen een adres in ‘s-Gravendeel ergens komt het me bekend voor, maar toch is het anders.
Met mijn baasje achter ons om te kijken of alles goed gaat, ga ik nu dan een nieuw avontuur tegemoet? Althans dat is wat ik hoop. Bij de benelux tunnel neemt hij de linker buis en wij de rechter. k voel een beetje verlatings angst op komen, hij heeft me toch niet verkocht aan die Rus? Hoewel het wat veranderd is herken ik wel waar we zijn. Hier op de A15 heb ik duizenden keren gereden. We komen langs Barendrecht, Maasdam.. en daar in de mist zie ik dan het bordje van s’-Gravendeel staan. Ineens zie ik een huis waar ik vaker ben geweest. Hier hebben we het nichtje van de baas opgehaald toen we naar de bios gingen of als ze kwam logeren. Ga ik dan nu bij haar wonen. Ze zal inmiddels een stuk ouder zijn, een jaar of 7-8 is ze wel, dan mag ze vast wel auto rijden.
Maar we rijden verder, waar gaan we nu dan toch heen? Een klein stukje verder stoppen we al en daar zie ik ook mijn baasje weer. We rijden van de ambulace af en rijden een erf op.
En wat zie ik om de hoek staan ? Mijn tweelingzusje, hoe geweldig is dat!! mijn baasje zegt welkom thuis en parkeerd me achter mijn zusje
Hij pakt de tuinslang en het eerste wat we doen is lekker samen in bad.
Ik heb het idee dat er grote veranderingen op komst zijn..
Oja omdat de helft van jullie niet wil of kan lezen heb ik er ook nog plaatjes bij gedaan.
Heel soms gaat het baasje in mij zitten aait over de bekleding van de stoel naast hem een klopt vol weemoed op het dashboard. Ik ben zijn eerste auto weet je… hij is mij helemaal in Duitsland op komen halen. We hebben kilometers lang de meest geweldige avonturen beleefd.
Op vakantie naar Monaco, waar ik dankzij mijn uiterlijk verbazingwekkend veel aandacht kreeg.
Voor het eerst naar de bios met zijn nichtje .
Tripjes naar Duitsland en Belgie.
Maar mijn onderstel is moe, ik ben een beetje versleten en rij niet op gas zoals mijn zusjes , daarom sta ik hier.
Gelukkig is het bijna kerst met kerst is het altijd gezellig in de flat boven mij. Er komen kinderen kleinkinderen en sinds kort zelfs achterkleinkinderen gezellig eten met mijn boven buurvrouw. Die zelfde bovenbuurvrouw let ook een beetje op mij, of niemand me wil stelen ofzo.
Dit jaar gaat het toch anders dan anders mijn baasje komt bijna elke dag langs en haalt alle spullen op die om mij heen staan. Nu gebeurd dat opzich wel vaker maar dit keer komt hij het een paar dagen later niet allemaal weer terug brengen… Langzaam maar zeker kan ik de muren om mij heen weer zien , mijn kofferbak gaat ook leeg .. ik word heen en weer geduwd , mijn tankdop gaat open en de inhoud uit een fles wordt in de tank gespoten.. Mijn baasje komt aanlopen met een gele vierkante doos, wanneer hij dichterbij is zie ik dat het een accu is, ik weet niet zo goed wat er allemaal gaat gebeuren, maar leuk is het wel!!
De accu gaat onder de moterkap, van enthousiasme gaat de interieurverlichting branden, het oliepeil wordt nagekeken en ik voel een sleutel in mijn contact … maar dat is niet de goede sleutel. dat is de sleutel van mijn Evil Twin. Mijn baasje mompeld iets onverstaanbaars en loopt terug naar mijn andere zusje het Hondenhok , ergens ben ik erg teleurgesteld… ik weet niet wat er zou gaan gebeuren als hij wel de juiste sleutel had, maar ik had graag nog een avontuur beleefd.
Enkele momenten later stapt mijn baasje weer in en ik voel een sleutel, mijn startonderbreker weet nu al dat het de juiste is. Mijn baasje haald eens diep adem rommelt nog wat met de pook en draaid de sleutel heel kort om… zo kort dat ik niet aan kan slaan. Althans dat dacht hij… het was de bedoeling om de weg gezakte olie rustig rond te pompen voordat ik zou aanslaan, maar ik was zo ongeduldig dat ik direct aansloeg.
Waar gaan we heen? Wat gaan we doen? We rijden achteruit de garage uit, we stoppen eigenlijk direct, ik schrik en val spontaan uit … mijn baasje stapt uit en doet de garage deur dicht althans dat dacht ik. Een bezem veegt de vloer schoon waar ik stond. Even later rijden we weer terug naar binnen… wat valt dat tegen zeg, ik dacht echt echt dat we weg zouden gaan… ik mopper nog flink, maar dan hoor ik de visitie van de buurvrouw. Wat is dat achterkleinkind toch groot geworden…
Ik geniet die avond maar later die nacht denk ik toch aan wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen dagen…
Dagen gaan voorbij, het zijn er maar 2 dit keer. En daar is mijn baasje weer stapt direct in rijdt mij de straat op en keert me om, we gaan achteruit de oprit weer op nu sta ik tegenover mijn zusje het Hondenhok. Mijn baasje is in haar gaan zitten en pakt zijn telefoon. Kijkt op de klok en begint te mopperen.. en enkele momenten later rijdt er een Mitsubishi de straat in met een hele vreemde aanhangen, Ik heb nog nooit zoiets gezien, de Renault die naast mij staat zegt vol herkenning : “Dat is een autoambulance, daar moet je op staan als je zelf niet meer kan rijden.”
Waarop ik zeg , "nou dan is die dus niet voor mij!"
Maar als ik dat zeg denk ik aan de gladde banden waar ik op sta en het ontbreken van een verzekeringskaart in het dashboardkastje, ik kan wel rijden… maar ik mag het natuurlijk eigenlijk niet.
Die rare Rus van de auto met aanhanger wilde een lier gebruiken, mijn baasje greep gelukkig in: ‘Ze kan prima zelf rijden hoor,’ riep hij geirriteerd.
Enkele momenten later sta ik op de aanhanger. Het is vandaag wel flink mistig. Ze roepen een adres in ‘s-Gravendeel ergens komt het me bekend voor, maar toch is het anders.
Met mijn baasje achter ons om te kijken of alles goed gaat, ga ik nu dan een nieuw avontuur tegemoet? Althans dat is wat ik hoop. Bij de benelux tunnel neemt hij de linker buis en wij de rechter. k voel een beetje verlatings angst op komen, hij heeft me toch niet verkocht aan die Rus? Hoewel het wat veranderd is herken ik wel waar we zijn. Hier op de A15 heb ik duizenden keren gereden. We komen langs Barendrecht, Maasdam.. en daar in de mist zie ik dan het bordje van s’-Gravendeel staan. Ineens zie ik een huis waar ik vaker ben geweest. Hier hebben we het nichtje van de baas opgehaald toen we naar de bios gingen of als ze kwam logeren. Ga ik dan nu bij haar wonen. Ze zal inmiddels een stuk ouder zijn, een jaar of 7-8 is ze wel, dan mag ze vast wel auto rijden.
Maar we rijden verder, waar gaan we nu dan toch heen? Een klein stukje verder stoppen we al en daar zie ik ook mijn baasje weer. We rijden van de ambulace af en rijden een erf op.
En wat zie ik om de hoek staan ? Mijn tweelingzusje, hoe geweldig is dat!! mijn baasje zegt welkom thuis en parkeerd me achter mijn zusje
Hij pakt de tuinslang en het eerste wat we doen is lekker samen in bad.
Ik heb het idee dat er grote veranderingen op komst zijn..
Oja omdat de helft van jullie niet wil of kan lezen heb ik er ook nog plaatjes bij gedaan.
Awesomeness = Verveling x Talent
Re: Uit het leven van de vergeten auto.
// 1993-1997|E30 2.0 HB GLSi '89 \\
// 1997-2003|E50 2.0V6 HB GTi '94 \\
// 2003-2012|EA5A Greeny #1 '97 \\
// 2009-2016|EC5A VR4 Meany '98 \\
// 2011-2018|EA5A Greeny #2 '02 \\
// 2012->>>|Lexus IS250 '07 \\
// 2017->>>|Lexus GS300 '08| \\
// 1997-2003|E50 2.0V6 HB GTi '94 \\
// 2003-2012|EA5A Greeny #1 '97 \\
// 2009-2016|EC5A VR4 Meany '98 \\
// 2011-2018|EA5A Greeny #2 '02 \\
// 2012->>>|Lexus IS250 '07 \\
// 2017->>>|Lexus GS300 '08| \\
Re: Uit het leven van de vergeten auto.
Mooie misdaadroman dit. Ze leest het tenminste.
Gefeliciteerd, veel plezier op jullie nieuwe stek.
Gefeliciteerd, veel plezier op jullie nieuwe stek.
Re: Uit het leven van de vergeten auto.
Mooi stukje leesvoer .
Komt er nog een deel II en III?
Komt er nog een deel II en III?
Galant bijv.naamw. Uitspraak: [xaˈlɑnt] (van mannen) erg vriendelijk en beleefd tegen vrouwen. Voorbeeld: `Hij kuste haar galant de hand.`
Re: Uit het leven van de vergeten auto.
wat een geluk dat er plaatjes bij stonden zeg!
6G's never die, they just get older...
1992 Galuönt Cøldy Spec 2.0L automatic
1992 Galuönt Cøldy Spec 2.0L automatic
Re: Uit het leven van de vergeten auto.
tsja soms wandelen de lettertjes zo op het "papier"
Awesomeness = Verveling x Talent
Re: Uit het leven van de vergeten auto.
Heel fijn stukje proza Anton, erg leuk!!! En gaaf dat 'ie weer wat aandacht kreeg/krijgt. Ben benieuwd naar de toekomst van deze schone.
owning the first Galant VR2 in NL since 2006 (project VR2)
owning Galant VR4 1996 cold-spec / full spec (project Racepaard)
---co-founder of GalantFans---
owning Galant VR4 1996 cold-spec / full spec (project Racepaard)
---co-founder of GalantFans---
Re: Uit het leven van de vergeten auto.
veel plezier daar Anton!
- maarten_galant
- Berichten: 221
- Lid geworden op: 13 mar 2013, 08:50
- Provincie: Utrecht
Re: Uit het leven van de vergeten auto.
Haha leuk stukje om te lezen Anton
Veel plezier om je nieuwe stekkie!
Veel plezier om je nieuwe stekkie!
Mitsubishi Galant Avance 2.5 V6 zwart (2001) Sold
Mitsubishi Galant Elegance 2.5 V6 zilver (1998) Sold
Mitsubishi Galant Elegance station 2.5 V6 blauw (2003)
Mitsubishi Galant GLXI 2.0 V4 bordeaux(1997)
Mitsubishi Galant Elegance 2.5 V6 blauw (2000) Sold
Mitsubishi Galant Elegance 2.5 V6 zilver (1998) Sold
Mitsubishi Galant Elegance station 2.5 V6 blauw (2003)
Mitsubishi Galant GLXI 2.0 V4 bordeaux(1997)
Mitsubishi Galant Elegance 2.5 V6 blauw (2000) Sold